×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 419 niet laden

"Mind your step!" "Pas op bij het instappen!", "pas op waar je je voeten neerzet!". Wie in Londen of New York in de metro stapt hoort dat: "Mind your step!"

 In het verlengde daarvan en vanwege de schriftlezingen van de Nieuwjaarsdag, hoogfeest van de Moeder Gods, zouden we ook kunnen zeggen: "Mind your mind" - "let op je geest", "mind your thoughts" - "let op je gedachten" en "mind your words" - "let op je woorden", "let op hoe je spreekt".

 Het gaat over "zegenen" in de eerste lezing vandaag, uit het boek Numeri. We horen de zogenaamde "Aäronitische zegen", de priesterzegen. Wij kennen die zeer goed, want die zegen klinkt hier altijd aan het eind van onze eucharistievieringen, op zondag en ook op de hoogtijdagen. Zegenen, "bene dicere", letterlijk "goed spreken", "goed zeggen". En daar gaat natuurlijk goed denken aan vooraf. Goede, welwillende, gunstige, verheffende, optillende woorden over iemand, over mensen spreken, woorden die licht geven. Daar gaat het om.

 Ik merk: als je langer binnen een bepaalde contekst met mensen omgaat, bijvoorbeeld in het verband van een parochie als deze, maar ik denk: hetzelfde geldt voor de familie en voor de werkkring; naarmate je mensen al langer kent en met ze omgaat en naarmate je zelf ouder wordt ook natuurlijk, dan merk je een effect van dat je gefixeerd kunt raken op beelden die je van die andere mensen hebt. Je denkt:: ik ken ze. Ik ken hem, ik ken haar. Ik ken ze langer dan vandaag. En de gedachten die je over mensen kunt koesteren en ook soms kunt uitspreken, die kunnen, hoe zal ik het zeggen, tamelijk somber en onwelwillend zijn. Zo kunnen mensen trouwens ook over zichzelf denken en met zichzelf omgaan: Dat kán ik niet. Zo bén ik niet. Dat ís niets voor mij, enzovoort. En voor je het weet kom je met elkaar in een wat wrokkige en zurige atmosfeer terecht.

 Een zeer goed idee dus van de samenstellers van de liturgie om die woorden van zegening op Nieuwjaarsdag, op de kop van het nog maagdelijke jaar te plaatsen - als om te zeggen: Alles staat weer op "0". Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Laten we alles wat geweest is inderdaad in het verleden laten en laten we proberen weer eens helemaal nieuw en vers, met een open hart en een open geest, naar elkaar te kijken en met elkaar om te gaan. Wij worden in de kerk van Godswege gezegend. God spreidt de glans van zijn gelaat over ons. Hij keert het naar ons toe. Hij heeft het met Kerstmis opnieuw gedaan. We kijken naar het kind in de kribbe. We kijken naar het kind op Maria's schoot. Het lacht ons toe, dat kind. "Zoon van God, liefde lacht vriend'lijk om Uwen God'lijken mond". Zo zingen we. Ik denk: we hebben dat allemaal nodig, wij hebben daar allemaal behoefte aan, aan dat goddelijk licht en aan dat goddelijke lachen. Het is goed om je daar voor open te stellen. Het is goed om dat op je te laten inwerken. Het is goed om dat bezit van je te laten nemen. Het is goed om dat over te nemen en je eigen te maken. Het is goed om zelf dat goddelijke licht en dat goddelijke lachen te lachen en te geven. Dat ook jouw gelaat glanst en een bron van genade en vrede is als jij de mensen aankijkt. Ik denk: je kunt jezelf daarin trainen. Een mooi voornemen voor 2011!

 Belangrijk is natuurlijk dat het geen pose is, maar écht. Daarvoor is nodig dat je écht contact maakt met de goddelijke werkelijkheid zoals die in Jezus verschijnt en tot ons komt. In Jezus en in Maria. Want dat is, om het een beetje oneerbiedig te zeggen, bijna "van hetzelfde laken een pak". Dichter dan Maria staat geen mens bij Jezus. En in Hem is God. Zo leert onze kerk. Maria is geheel en al mens, "onbevlekt ontvangen" weliswaar, maar toch. Ze is in elk geval een mooie intermediair. Mediatrix. Middelares. Een mooi verbindend stapje tussen ons en Hem die de Middelaar bij uitstek is tussen God en mens omdat Hij beide, God en mens, in zich verenigt. Maar met dit soort termen en gedachten komen we natuurlijk terecht op het vlak van de dogmatiek en dat is een vlak dat bij mij altijd associaties oproept aan "de hogere wiskunde" - waar ik niets van snap, net zoals ik maar weinig snap van de lagere wiskunde trouwens.Laten we dat vlak van de dogmatiek dus maar weer snel verlaten. Het is een mijnenveld.

 Jezus, Gods Zoon, is echter "geboren uit een vrouw" schrijft Paulus heel nadrukkelijk in zijn brief aan de Galaten, de tweede lezing vandaag. Maria heet zijn moeder. En over Maria zegt het evangelie: Zij "bewaarde dit alles in haar hart en dacht erover na". En dat "alles" is dan wat zij hoorde uit de mond van de herders die het weer van de engelen hadden. Er werd van alles over haar kind gezegd door engelen en herders, mooie dingen, belangrijke dingen, moeilijke dingen. Woorden die licht en warmte geven aan Maria's hart. Woorden die brandstof zijn voor haar geest. Mogen diezelfde woorden het ook voor ons zijn. Mogen die woorden ook ons vervullen. Moge Jezus die als zodanig "het Woord" zonder meer genoemd wordt door de evangelist Johannes, moge Jezus en moge Maria, de moeder van het Woord, mogen zij aanwezig zijn en leven in ons hart en onze geest. Mogen wij hen heel dit nieuwe jaar 2011 met ons omdragen. Nee, mogen zíj óns dragen.

 "Mind your mind", "mind your thoughts", "mind your words", "mind your step" - Let op je geest, let op je gedachten, let op je woorden, let op hoe je gáát: let op waar en hoe je je voeten plaatst, let op hoe je je leven leidt, op hoe je het vormgeeft. Moge de Heer, moge het kind in de kribbe en moge zijn moeder er glans aan geven. Dat we het mogen zien ook op jouw gelaat. Amen.