Achttiende zondag door het jaar (2001)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden

Er was eens een succesvol zakenman. Snelle Harrie noemde iedereen hem omdat hij altijd haast had en van de ene plek naar de andere holde. Maar hij had al veel bereikt in zijn leven: op zijn vijfendertigste was hij al directeur van een eigen bedrijf dat onder zijn leiding veel winst maakte. Hij had een lieve vrouw en drie kinderen. En Hij deed ook nog aan tennis en golf. Het was een druk bezet leven, de hele dag was het hollen en vliegen.
Maar toen gebeurde er iets dat zijn leven even door elkaar schudde. Tijdens een vergadering zakte hij plotseling in elkaar en na de nodige onderzoeken werd er geconstateerd dat hij leed aan oververmoeidheid, hij had een burn out zoals dat heet. Hij was gewoon opgebrand en hij kreeg het dringende advies om het wat rustiger aan te gaan doen. Snelle Harrie begreep dat hij keuzes moest gaan maken. Hij moest prioriteiten gaan stellen. Hij nam pen en papier en schreef op wat hij belangrijk vond. Punt een werd zijn bedrijf. Punt twee werd zijn sport, en punt drie werd zijn gezin. Dat betekent, zo redeneerde hij, dat ik wat minder tijd aan mijn gezin moet besteden. Dat is de enige manier om het wat rustiger aan te doen.
En zo gebeurde het dat Snelle Harrie na enkele weken weer aan de slag ging, volop actief in zijn bedrijf, volop bezig met zijn hobby's. En zijn gezin? Hij bleef slapen in de zaak en alleen in het weekend kwam hij nog thuis, en dat niet eens altijd, want dikwijls had hij er geen tijd voor. En hij leefde nog lang en ongelukkig.
Ik denk dat u allemaal verwacht had dat Snelle Harrie zijn gezin wel bovenaan zou zetten. Eigenlijk kun je je niet voorstellen dat iemand zijn gezin op de laatste plaats zet. Ik denk dat de meesten van u dat vreselijk dom vinden, ik hoop tenminste dat u dat heel dom vindt Als je jezelf ongelukkig wil maken, moet je zoiets doen.
En toch in de praktijk van het leven gebeurt iets dergelijks wel, meestal niet bewust, niet vanuit een bewuste keuze, maar je ziet toch hoe werk en hobby's mensen soms zo opeisen dat gehuwden amper tijd hebben voor elkaar. En dan staan ze vaak zelf verbaasd als ze op een gegeven ogenblik ontdekken dat ze helemaal uit elkaar gegroeid zijn, van elkaar vervreemd zijn. En dan is het meestal verschrikkelijk moeilijk om de klok weer terug te zetten.
Je ziet soms hoe ouders zo'n druk bestaan hebben dat ze amper tijd hebben voor hun kinderen, geen tijd om te luisteren naar hun verhalen, naar wat ze op hun hart hebben, geen tijd om samen met hen allerlei dingen te ondernemen. En dan staan ze soms verbaasd dat hun kinderen dingen doen waar zij helemaal niet achter kunnen staan.
De lezingen van vandaag roepen ons op om na te denken over wat werkelijk belangrijk en zinvol is in het leven. Als je echt beseft wat werkelijk waardevol is, dan zul je ook de juiste keuzes kunnen maken als dat door omstandigheden nodig mocht worden.
We maken ons vaak zo druk om allerlei bijkomstigheden, wellicht plezierige franje in het leven maar niet wezenlijk. En zolang we ons bewust zijn dat het franje is, mogen we er natuurlijk gerust van genieten. Maar als die bijkomstigheden ervaren worden als onmisbaar, dan lopen we het risico dat we op een zinloze weg terecht komen en onszelf en mensen om ons heen ongelukkig maken.
Je komt soms mensen tegen die tegenslagen hebben te incasseren, bijvoorbeeld ziekte of invaliditeit bij zichzelf of bij dierbaren. Soms zie je dan mensen die nergens meer zijn omdat ze zoveel voor vanzelfsprekend hebben aangenomen en zich niet kunnen voorstellen dat hun leven ook zonder die vanzelfsprekendheden toch nog zin kan hebben. Anderen blijven wel overeind, die kunnen aanvaarden en dragen omdat zij altijd al oog hadden voor de werkelijke waarden in hun leven en heel goed beseften wat hun leven werkelijk zinvol maakte.
Ik hoop dat niemand door omstandigheden gedwongen wordt om keuzes te maken over wat zinvol en belangrijk is en wat niet. Dan ben je eigenlijk te laat. Dat moet je eerder doen. Bij voorbeeld vandaag.