God zien, God zijn

 

Deze week stuurden we kaartjes om de mensen te bedanken die aan het patroonsfeest hebben meegewerkt. Toeval of niet, net tien kaartjes. Toen ik deze preek aan het voorbereiden was, kreeg ik, toeval of niet, juist van één persoon een telefoontje om te bedanken voor het kaartje. Het deed deugd en het deed me aan het evangelie denken...

 

In de lezingen van vandaag horen we hoe mensen vragen om genezen te worden en ze worden genezen. Hoe goed kennen we die vraag ook hier ....

Maar hoe gaan mensen daar verder mee om. In de eerste lezing is Naäman,, de aanvoerder van een vijandig leger, heel dankbaar, dat is duidelijk... in het evangelie  komt slechts een van de tien melaatsen terug om te danken voor zijn genezing, en dan nog wel een niet Jood, een ketter in die tijd..

Schande denken we al vlug en getraind als we zijn in het bijbellezen denken we er algauw bij, Jezus wil aan de Joden duidelijk maken dat het juist de vreemdelingen zijn die juist handelen en niet de rechtsgeschapen Joden.

Misschien heb je wel gelijk maar toch zou ik ook even willen pleiten voor de negen die niet zijn teruggekomen. Zij zijn immers rechtgelovig en doen wat van hen verwacht wordt, wat hen is geleerd als gelovige. Zij gaan zich laten zien aan de hogepriester, trouwens Jezus had hen dat zelf gezegd.

 

Gaat het dan niet om dankbaarheid? Ja dat ook, maar niet in de eerste plaats denk ik.

Het gaat erom God te herkennen in de dingen die jou gebeuren, meer nog eigenlijk het gaat om God herkennen in de mensen rondom je. Zien hoe God in mensen werkzaam is wanneer zij bevrijding brengen, bevrijding uit angst, uit ziekte, die machten die mensen klein maken in vraag durven stellen een omvergooien... Dat deed Jezus, dat moeten ook wij doen.

 

Zien wij God? Of zijn ook wij ,  net zoals de negen Joden die niet terugkwamen naar Jezus om te danken, verblind door regels en wetten? Door vooroordelen over ras of geaardheid? Door roddels?

Hoe zien wij, kan die feeks van hiernaast wel goed doen, die Marokkaan die pakt toch maar enkel ons werk af...

 

Maar anderzijds, zien mensen God in ons? Bevrijden wij mensen uit wat hen teneer drukt, hen klein houdt, hen bang maakt? Ook al moeten we daarvoor ingaan tegen de heersende wetten en gebruiken?

 

'God zien', 'God zijn' gaat het daar niet om, telkens weer?

 

Het weze zo